Uznane metody leczenia SM
Nie ma leku, który pozwoliłby na całkowite zatrzymanie postępu choroby i wyleczenie, jednak dostępnych jest wiele metod leczniczych, które mogą być pomocne. Terapie są zróżnicowane w zależności od typu choroby i występujących objawów. Leczenie pozwala odzyskać funkcje utracone w wyniku rzutu choroby oraz zwolnić rozwój choroby.
Poniższe terapie modyfikujące przebieg choroby zostały zatwierdzone przez zajmujące się tym organizacje, takie jak amerykańska FDA, europejska EMA czy japońska PMDA.
Interferony:
Pochodne ludzkich cytokin, które biorą udział w odpowiedzi odpornościowej.
Interferon beta-1a: (nazwy handlowe: Avonex, Rebif, CinnoVex).
beta-1b: (nazwy handlowe: Betaseron? w Europie i Japonii Betaferon?, Extavia?). Betaseron został dopuszczony przez FDA do leczenia remitująco-nawracającej wtórnie postępującej postaci SM.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Stwardnienie_rozsiane#Uznane_metody_leczenia
Czym jest stwardnienie rozsiane - Wikipedia
Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM, ang. multiple sclerosis, MS) ? przewlekła, zapalna, demielinizacyjna choroba ośrodkowego układu nerwowego, w której dochodzi do wieloogniskowego uszkodzenia (demielinizacji i rozpadu aksonów) tkanki nerwowej.
Choroba ma najczęściej przebieg wielofazowy z okresami zaostrzeń i poprawy. Częstość jej występowania zależy od rejonu geograficznego i waha się od 2 do 150 na 100 000 ludności w zależności od kraju i konkretnej populacji1. Stwardnienie rozsiane zostało po raz pierwszy opisane w 1868 roku przez Jeana-Martina Charcota. Dotyczy najczęściej osób młodych, ze szczytem występowania między 20. a 40. rokiem życia, i nieznaczną przewagą zachorowań u kobiet niż mężczyzn.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Stwardnienie_rozsiane
Statystyka zachorowań na SM
Stwardnienie rozsiane to choroba, któa może dotknąć każdego, bez względu na wiek, płeć czy pochodzenie. Przyczyna choroby nie jest do końca znana, ale są różne spekulacje i podejrzenia, ale póki co nie ma jasnej przyczyny zachorowania na SM. Na tę chorobę w największym grupie ryzyka są kobiety, oraz osoby, które miały niedobory witaminy D w okresie młodości.
Średnio od 2 do 150 na 100 000 populacji może paść ofiarą tej autoimmunologicznej choroby. Nie każdy jej przebieg jest gwałtowny, ale zazwyczaj jest bardzo rozproszony po całym organizmie, stąd też nazwa stwardnienie rozsiane.